Գաղութ…Գաղութ…Այդ գաղութը ինչպես ստվեր, միշտ հետևում է ինձ, կարծես ուզում է բռնել և խենթի պես խեղդել: Չեմ ուզում գաղութ, այդ մենակության և անբանության գաղութը չեմ ուզում: Ուզում եմ լինել ազատ թռչուն, ազատ, ստեղծագործել, սիրել, երգել, չեմ ուզում այդ սև ստվերը, որ կարծես մշուշոտ վարագույրով աչքերս փակում է և մենակությունը պատում է, կարծես միջից ցավեցնում է ինձ, կարծես սրտիս խփում է և դաժանաբար հեռանում: Սերս մարում է…..Ուզում եմ, ախ ուզում եմ արարել, երգել, վայելել և վառել, վառվել արևից և սիրուց…….
Գաղութ չեմ ուզում…
Թռիչք 